ฮิลล์ถูกสอนให้อ่านหนังสือตั้งแต่อายุยังน้อย เขาอ่านหนังสืออย่างตะกละตะกลามและได้รับการยกย่องอย่างดีในเรื่องความจำที่กว้างขวางและแม่นยำ พ่อของเขาสอนพฤกษศาสตร์ให้ และเขาชื่นชอบธรรมชาติและประดิษฐ์เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ขึ้น ซึ่งเป็นเครื่องมือคำนวณสุริยุปราคา และต่อมาได้รับรางวัล Scott Medal จากสถาบันแฟรงคลิน

แม้ว่าจะไม่ได้รับการศึกษาอย่างเป็นทางการตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น แต่ฮิลล์ก็เข้าเรียนที่สถาบันโลเวอร์ดับลิน ในโฮล์มส์เบิร์ก รัฐเพนซิลเวเนีย และที่สถาบันเลสเตอร์ ในรัฐแมสซาชูเซตส์ ซึ่งปัจจุบันเป็นวิทยาเขตเลสเตอร์ ของวิทยาลัยแบเกร์ โดยออกเดินทางในปี 1837

เขาได้รับ A.B. และ D.Div จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ในปี 1843 และ 1845 ตามลำดับ ต่อมาเขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ของสมาคมการแสดงแฮสตีพุดดิง ฮิลล์เป็นผู้อำนวยการวิทยาลัยแอนทิออช ตั้งแต่ปี 1860 - 1862 จนกระทั่งเกิดสงครามกลางเมือง ทำให้วิทยาลัยปิดตัวลง จากนั้นเขาก็ดำรงตำแหน่งอธิการบดีมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ตั้งแต่ปี 1862 ถึง 1868 แต่ด้วยปัญหาสุขภาพ ทำให้เขาต้องเกษียณจากมหาวิทยาลัย แต่เขาสามารถทำงานเป็นนักพฤกษศาสตร์อย่างเป็นทางการได้ในระหว่าง การเดินทางด้วย ฮัสเลอร์ ซึ่งเดินทางจากอเมริกาใต้ผ่านช่องแคบมาเจลลัน จากบอสตันในเดือนธันวาคม 1871 ถึงซานฟรานซิสโกในเดือนสิงหาคม 1872[4] ตั้งแต่ปี 1873 เขาเป็นหัวหน้าแพริชยูนิทาเรียนใน พอร์ตแลนด์ รัฐเมน

ในปี 1863 ขาได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกของสมาคมปรัชญาอเมริกัน[5] ฮิลล์อ้างว่าได้รับบาดเจ็บที่ลูกอัณฑะขณะทำสวน ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เขาระมัดระวังการสอนในห้องปฏิบัติการที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด และเตือนนักศึกษาอย่าใช้ความพยายามมากเกินไปในการศึกษา[6]

บ้านของฮิลล์ในเมืองวอลแทม รัฐแมสซาชูเซตส์ ซึ่งเขาเริ่มต้นอาชีพ มีชื่ออยู่ใน ทะเบียนสิ่งสำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งชาติ